“60 godina Omladinskog festivala Subotica” zauvek će ostati zabeleženo na sedam CD diskova, na kojima se nalazi 140 kompozicija i dve bonus pesme, a svetlost dana ugledale su polovinom janura.
Zajednički muzički projekat ostvaren je u saradnji PGP RTS, Croatia records i ZKP RTV Slovenija i kao novinara-autora Nenada Boškovića i Rodoljuba Stojanovića, direktora “Multimedia music”, beogradskog izdavača. Ovo kapitalno delo može da se naruči na ovom linku, a upravo je to bio i povod da sa Jugoslavom Ivićem popričamo o značaju ovog muzičkog projekta koji je obeležio jugoslovensku muziku od šezdesetih godina pa do današnjih dana.
Jugoslav Ivić, član grupe “Bać Franje iđe u Feketić”, muzičar, fotograf, producent, bio je i ostao duboko upleten u Omladinski festival, pa je njegov doprinos ovom muzičkom projektu praktično nemerljiv i neprocenjiv. On entuzijastično priča o Omladinskom festivalu Subotica, koji je i kao svedok tog vremena prisustvovao stvaranju najvećih bendova Jugoslavije koji su svoje prve muzičke korake napravili baš na ovom festivalu. Ako navedemo samo neke kao što su Šarlo Akrobata, Idoli, Haustor, Lačni Franc, Film, Atomsko sklonište, Pekinška patka, Prljavo kazalište, biće jasno koliko je subotički omladinski festival bio značajna tačka u muzičkoj istoriji tadašnje Jugoslavije, pa do danas.
Jugoslava je muzika obeležila za ceo život, utkana je u sve njegove ćelije i jedan je od eliksira njegovog duha, a uloga koju ima je da promoviše i govori o muzičkom uticaju, pamti anegdote i kao svedok sve to čuva od zaborava.
U istraživačkom poslu za ovaj neprocenjiv projekat “60 godina Omladinskog festivala Subotica”, pored Jugoslava Ivića učestvovali su i Armand Mesaroš, Vitomir Tešanović, Tihomir Mišić, Gordana Vidakovič, Andrej Ademi, Maša Mladenović, Gabor Lenđel, Ratko Kraljević, Dejan Mrkić kao i subotičke institucije poput Istorijskog arhiva i Gradske biblioteke.
Sasvim slučajno, kao što to obično bude kod dobrih priča, razgovoru se priključio i Goran Stoparić-Meca, vokal, gitarista muzičke grupe “Debili u prolazu” koji daje uvid u razvoj ovog, možda i najznačajnijeg muzičkog festivala sa ovih prostora.
Do kraja sedamdesetih godina koncept festivala se menjao, sa komercijalnog u autorski, sa tendencijom da se mladim, neafirmisanim muzičarima, da prilika za nastupanje i promovisanje svog izraza. Praveći paralelu između svetske muzičke scene i naše tada, Goran ističe da nismo nimalo zaostajali za novim talasom, i da su tada, muzički bendovi koji su postojali i stvarali, imali potrebu da se iskažu i budu drugačiji. Na pitanje zašto ne može da se nastavi organizovanje ovakvog jednog festivala, Goran Stoparić ističe da su pogledi mlađih na svet drugačiji, muzički pravci različiti, u odnosu na prošle i da svakako nove tehnologije menjaju koncept ovakvih i sličnih festivala.
Bila je to inspirišuća tema za razgovor kao i ljudi koji su nam bili sagovornici, sa kojima smo samo “zagrebali” po starim, dobrim vremenima.
Da bi se zaista i vratili u prošlost, moraćete da poslušate bilo koji od sedam izdatih CD-a sa muzikom koja je obeležila period od 60 godina, u izdanju beogradske izdavačke kuće “Multimedia music”.