Subotica ima duh svetskih metropola kao što su Beč, Budimpešta, Minhen, i to zahvaljujući arhitektama iz 19. veka koji su upravo iz evropskih metropola svoje znanje u arhitekturi koristili kada su gradili Suboticu.
Kad prošetate najsevernijim gradom Srbije, uočićete niz građevina u secesijskom stilu, koje i posle više od jednog veka postojano stoje i zadivljuju sve koji prvi put dođu u Suboticu. Ravnodušno samo prolaze građani ovog grada, koji su navikli na arhitektonsku lepotu ove stare severne dame.
Decenijama se za subotičku secesiju bori profesorka doktorka Viktorija Aladžić, koja je i u evropskim krugovima prepoznata kao neko kome je, čini se, u nasleđe ostavljen grad, a želja da ga sačuva od “modernog doba” i novogradnje kao imperativa današnjice, a na uštrb starih građevina, Viktoriju nadahnjuje na poseban način. Ove godine je zbog svog rada ponela titulu “evropske heroine”.
Tematska šetnja kroz Suboticu “od pločnika do budoara” i priče o ženama s kraja 19. i početka 20. veka koje su bile prostitutke, sluškinje, ali i bogate kućevlasnice, svojevrstan je omaž velelepnim najamnim palatama kojima se i dan-danas diči Subotica.
Istražujući sa svojim kolegama spise i dokumenta u Istorijskom arhivu, profesorka Aladžić je saznanja pretočila u šetnju od palate do palate, pri tom začinjavajući pričama koje kriju ove građevine. Pa tako, na sred Korzoa, živele su sluškinje, blizu Gradske kuće koja je prepoznatljiv simbol grada postojala je ulica crvenih fenjera, a gradonačelnik iz tog vremena Jovan Dimitrijević imao je i svoj bordel.